Historia zegarków Tag Heuer

W 1860 roku dwudziestoletni Edouard Heuer otworzył własny zakład zegarmistrzowski. Firma znajdowała się w małym miasteczku Saint-Imier położonym w szwajcarskich Alpach. Po dziewięciu latach sumiennej pracy Heuer wynalazł i opatentował system pozwalający na nakręcanie zegarka za pomocą wałka naciągowego, czyli koronki. Odkrycie było postrzegane jako rewolucja w sztuce zegarmistrzostwa. Założyciel przedsiębiorstwa zaczął uchodzić za jedną z najważniejszych osób w branży i został doceniony na międzynarodowej wystawie w Wiedniu odbywającej się w 1873 roku.

Szwajcarski zegarmistrz mając świadomość skali swojego sukcesu postanowił rozpocząć kolejne badania mające na celu udoskonalenie czasomierzy. W 1886 roku skonstruował nowoczesny chronograf kieszonkowy a rok później wynalazł przestawny zębnik, który jest obecnie jednym z najważniejszych elementów jakie stosuje się w mechanizmach chronografów. Ponadto moduł w porównaniu z poprzednikiem okazał się prostszy i tańszy w produkcji. Pasmo odkryć zaowocowało wyróżnieniem w postaci srebrnego medalu dla zegarków skonstruowanych przez Heuera podczas wystawy paryskiej w 1890 roku.

Po latach działalności i wielu sukcesach Edouard Heuer jako pierwszy zegarmistrz odważył się podjąć ryzyko i wprowadzić do masowej produkcji zegarki wyposażone w funkcję chronografu. Szwajcar zmarł w 1892 roku pozostawiając przedsiębiorstwo swoim synom Julesowi-Edouardowi i Charlesowi-Auguste, którzy postanowili wspólnie prowadzić założoną przez ojca firmę i wynaleźć kolejne przyrządy służące do pomiaru czasu cechujące się jeszcze większą dokładnością.

Spadkobiercy oprócz nieustannie prowadzonych badań postanowili również nadać marce odpowiedni charakter, dlatego podjęli współpracę z organizatorami różnych wyścigów samochodowych. W 1911 roku w pracowniach firmy został opracowany 12-godzinny stoper „Time of Trip”. Było to pierwsze urządzenie mierzące czas, które miało w znacznym stopniu ułatwić pracę kierowców. Zatem montowano je na tablicach rozdzielczych w samochodach oraz w kokpitach samolotów. Po upływie pięciu lat i dobrym przyjęciu wynalazku konstruktorzy firmy opracowali „Micrograph” dający możliwość odmierzania czasu z dokładnością do 1/100 sekundy. Początkowo władze firmy nie przewidziały, że będzie to jedno z największych odkryć w historii zegarmistrzostwa, które na zawsze zwiąże markę ze sportem. Produkty sygnowane logiem Heuer służyły jako oficjalne przyrządy pomiaru czasu na Igrzyskach Olimpijskich w Antwerpii (1920r.), Paryżu (1924r.), Amsterdamie (1928r.) i Moskwie (1980r.).

W 1933 roku inżynierowie pracujący na sukces firmy Heuer wyprodukowali stoper „Autavia”. Urządzenie było pierwszym na świecie stoperem z 8-dniową rezerwą chodu. Podobnie do poprzedników „Autavia” znalazł zastosowanie w samochodach i samolotach. Następnie w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych Abercrombie & Fitch zlecił firmie Heuer stworzenie zegarka dedykowanego żeglarzom. W efekcie powstał model „Seafarer” wyposażony w funkcję chronografu odmierzającego czas do pięciu minut wstecz. Ponadto czasomierz wskazywał przypływy i odpływy oraz fazy księżyca. Natomiast w 1955 roku światło dzienne ujrzał model „Twin-Time” wskazujący jednocześnie dwie strefy czasowe.

Lata pięćdziesiąte to także wkroczenie marki na rynek amerykański. W 1958 roku 27-letni Jack W. Heuer będący prawnukiem założyciela przedsiębiorstwa objął funkcję prezesa oddziału w Stanach Zjednoczonych. Po sześciu latach działalności w Ameryce Północnej wynalazł niezwykle popularny model „Carrera”. Nazwa zegarka została zaczerpnięta od bardzo trudnego wyścigu „Carrera Panamericana” organizowanego w Meksyku. Następnie w 1969 roku Jack W. Heuer powtórzył swój sukces konstruując kultowy model „Monaco”. Czasomierz charakteryzował się kwadratową kopertą i był wyposażony w chronograf. Dwa lata później zegarek został wykorzystany w filmie „Le Mans”, dzięki czemu firma zaczęła cieszyć się jeszcze większym zaufaniem klientów.

Następnie władze firmy zaprezentowały „Le Mans Centigraph”. Urządzenie z mechanizmem kwarcowym za pośrednictwem, którego kierowcy biorący udział w wyścigach mogli zmierzyć czas przebytych okrążeń z dokładnością do 1/1000 sekundy. Począwszy od 1974 roku Heuer był odpowiedzialny za pomiar czasu bolidów Ferrari startujących w Formule1. Władze firmy ostatecznie wycofały się ze sportu w 1980 roku, a dwa lata później odsprzedały połowę udziałów przedsiębiorstwu Piaget. Ostatecznie szwajcarska firma została własnością firmy Techniques d'Avant Garde (TAG). Nowe władze postanowiły zmienić nazwę manufaktury na TAG Heuer i powrócić do współpracy z organizatorami Formuły1.

Gdy sytuacja w firmie ustabilizowała się podjęto decyzję o rozpoczęciu kolejnych badań. Efektem prac okazał się zaprezentowany w 2003 roku „Micrograph” – pierwszy naręczny zegarek produkcji szwajcarskiej odmierzający czas z dokładnością do 1/1000 sekundy. Czasomierz zdobył wyróżnienie „Prix du Design” podczas wystawy Grand Prix d’Horlogerie w Genewie. W kolejnych latach taka sama nagroda została przyznana modelom „Monaco 69” i „Diamond Fiction” a model „Monaco V4” zyskał mino „zegarka roku” według prestiżowego czasopisma Wallpaper. Następnie w 2005 roku zajmujące się doradztwem przedsiębiorstwo A.T. Kearney doceniło wynalezioną przez TAG Heuera procedurę “360 stopni totalnej innowacji” i określiło manufakturę jako jedną z najbardziej nowatorskich w Europie. Rok później model „Carrera Calibre 360” został okrzyknięty „najlepszym zegarkiem sportowym świata”.

W 2011 roku marka kolejny raz zaskoczyła swoich klientów oferując im model „Carrera Mikrograph 1/100th Second” – zegarek został wyposażony w stoper mierzący czas z dokładnością do 1/100 sekundy. Czasomierz swoją dokładność zawdzięcza szybkiemu balansowi, który wykonuje 360 000 wahnięć na godzinę. Obecnie TAG Heuer prowadzi siedem linii swoich produktów i jest jedną z najbardziej cenionych firm zajmujących się produkcją zegarków.