Big Ben to jedna z najpopularniejszych wieży zegarowych na świecie i największa atrakcja turystyczna w Anglii. Budowla jest dziełem wybitnego architekta Charlesa Barryego i jego asystenta Augustusa Pugina.
Historia Big Bena sięga 16 października 1834 roku, kiedy Pałac Westminsterski ucierpiał wskutek pożaru. Ludzie biorący udział w akcji gaśniczej zdołali uratować jedynie liczącą 900 lat Westminster Hall i kaplicę Świętego Stefana. Zdecydowano, że wieża zostanie odbudowana z kamienia ciosanego co nada jej neogotycki i jednocześnie renesansowy styl. Dokładnie w 1858 roku po upływie 24 lat cała budowla została oddana do użytku, czyli wieża, dzwon i zegar. Projektanci zadbali o przestrzenność oraz solidność pałacu i wieży zegarowej. W chwili obecnej pałac liczy około 1200 pomieszczeń. Przebiegające w nim korytarze łącznie liczą około trzech kilometrów długości. Zanim rozpoczęto budowę wieży zegarowej zaplanowano, że stanie ona na trzymetrowym fundamencie wynoszącym 15 metrów kwadratowych. Na szczyt 96-metrowej wieży prowadzą 334 schody ułożone w spiralę. Jednak w największe zdumienie wprawia tarcza zegara, która liczy aż 7 metrów średnicy.
Nazwa wieży ma bardzo ciekawą historię, ponieważ początkowo tyczyła się tylko ważącego 14 ton dzwonu zamontowanego na szczycie. Jednak z biegiem czasu ludzie zaczęli określać nią nie tylko dzwon, ale też zegar. Sama wieża od chwili powstania do niedalekiej przeszłości nosiła nazwę Świętego Szczepana. Dokładnie 12 września 2012 roku wieża została przemianowana na „Elizabeth Tower”, czyli Wieżę Elżbiety. Zmiana ta miała na celu uczczenie 60 rocznicy panowania królowej Elżbiety II w Wielkiej Brytanii.
Ludzie odpowiedzialni za odbudowę pałacu i wieży postanowili zorganizować konkurs na projekt zegara. Wszelkie wytyczne projektu zostały określone przez ówczesnego astronoma dworu królewskiego, którym był Sir George Airy. Wymagania postawione przez astronoma były bardzo wygórowane. Zegar miał charakteryzować się dużą dokładnością. Z założenia odchylenia czasu miały nie przekraczać jednej sekundy. Osiągnięcie takiej precyzji wymagało wprowadzania korekt dwa razy dziennie. Odbywało się ono przy pomocy obserwatorium w Greenwich, które aktualny czas przekazywało drogą telegraficzną ludziom odpowiedzialnym za poprawną pracę Big Bena.
Najlepszy projekt przedstawił Edmund Beckett Denison, który wraz z firmą EJ Dent&CO przystąpił do budowy zegara. Prace nad zegarem zostały ukończone w 1854 roku. Jednak został on uruchomiony dopiero w maju 1859 roku. Wyglądem tarczy zajął się wybitny projektant Augustus Pugin. Największym wyzwaniem dla twórcy było skonstruowanie tarczy cechującej się przejrzystością. Pugin chciał, żeby ludzie znajdujący się w oddali moli bez problemu odczytać aktualny czas. Tarcza licząca siedem metrów średnicy została osadzona w stalowej ramie, która dodatkowo podtrzymuje 312 kawałków szkła. Imponujących rozmiarów są także wskazówki. Minutowa mierzy cztery metry i dwadzieścia centymetrów, a godzinowa dwa metry i siedemdziesiąt centymetrów. Nałożone na tarczę rzymskie indeksy mają po sześćdziesiąt centymetrów wysokości. Na każdej z czterech tarcz została zamieszczona inskrypcja „Domine salvam fac reginam nostram Victoriam primam” co w przetłumaczeniu znaczy „Panie zachowaj naszą królową Victorię I”.
Współpraca Big Bena z obserwatorium Greenwich została przerwana z powodu wybuchu II Wojny Światowej. W trakcie toczących się walk obserwatorium zostało zniszczone. W kolejnych latach została zachwiana poprawność pracy zegara. W 1949 roku na wskazówce minutowej usiadło stado ptaków co spowodowało opóźnienie zegara o 41 minut. Następnie w 1962 roku padający śnieg obciążył wskazówki, przez co czasomierz wybił Nowy Rok z dziesięciominutowym opóźnieniem. Skupiając się na usterkach mechanicznych należy zauważyć, że w długiej historii Big Bena zdarzyło się tylko kilka awarii. Pierwsza miała miejsce w 1976 roku. Czasomierz nie wskazywał aktualnego czasu mieszkańcom Londynu od 10 sierpnia 1976 roku do 9 maja 1977 roku. Następnie w 1997 roku Big Ben zatrzymał się dwukrotnie. Ostatnie uchybienie zostało odnotowane 27 maja 2007 roku. Zegar nie pracował przez półtorej godziny. Poza tymi zdarzeniami Big Ben działa precyzyjnie. Na antenie Radia BBC co godzinę można usłyszeć jak wybija pełne godziny.
Big Ben jest niewątpliwie jedną z największych atrakcji turystycznych w Anglii. Każdego dnia z wyjątkiem niedziel setki turystów i miejscowych przychodzą zwiedzić wieżę, dzwon i zegar oraz poznać szczegóły długiej i ciekawej historii. Ceny za możliwość zwiedzenia budowli są zróżnicowane. Zazwyczaj oscylują w granicach 14 funtów brytyjskich za normalny bilet wstępu. Studentom i innym uprzywilejowanym osobom takim jak emeryci przysługuje zniżka. Zatem mogą oni zwiedzić zabytkową wieżę za kwotę około 9 funtów brytyjskich. Bilet dla dziecka kosztuje około 7 funtów brytyjskich. Zwiedzanie wieży i parlamentu trwa 75 minut. Jednak, żeby wziąć udział w zwiedzaniu należy dostosować się do obowiązujących zasad. Nie wolno wnosić toreb, plecaków i bagaży. Ponadto obowiązuje zakaz fotografowania, ale mimo to wspomnienia są bezcenne.