Historia zegarków Tissot

Powstanie marki Tissot datuje się na rok 1853, kiedy Charles-Emile Tissot wrócił po pięciu latach spędzonych w Stanach Zjednoczonych do rodzinnego miasta Le Locle w Szwajcarii. Kilka tygodni po powrocie młody szwajcar zaczął namawiać swojego ojca aby wspólnie otworzyli zakład produkujący zegarki. Charles-Félicien Tissot uległ namowom syna co dało początek jednej z najwspanialszych manufaktur. 

W 1866 roku czasomierze produkowane przez szwajcarów były już eksportowane do Stanów Zjednoczonych i Imperium Rosyjskiego. Władze firmy zakładały, że w tych krajach mają największą szansę na odniesienie sukcesu, ponieważ posiadały one większe rynki zbytu w porównaniu ze Szwajcarią. Następnie początek ubiegłego stulecia przyniósł manufakturze pierwsze nagrody. W 1900 roku przedsiębiorstwo otrzymało wyróżnienie „Grand Prix” przyznawane w Paryżu. W tym samym czasie Tissot jako pierwsza firma działająca w branży zegarkowej stworzyła posadę ambasadora marki, którą objęła francuska aktorka Sarah Bernhardt. Gdy nastał rok 1904 Car Rosji Mikołaj II Romanow odznaczył przedsiębiorstwo orderem za wyprodukowanie zegarka kieszonkowego, który był przyznawany oficerom wojska jako podziękowanie i nagroda za poświęcenie się ojczyźnie.

Tissot od początku swojego istnienia był nastawiony na zrewolucjonizowanie branży zegarkowej i konsekwentnie dążył do wytyczonego celu. Jednak nie można jednoznacznie stwierdzić, kiedy firma skonstruowała pierwszy zegarek naręczny. Większość źródeł wskazuje, że był to rok 1915. Natomiast z książki zatytułowanej „Historia pewnej firmy zegarmistrzowskiej” będącej oficjalną publikacją Tissota wynika, że wydarzenie to miało miejsce w 1911 roku. Niepodważalnym faktem jest, że decyzja o masowej produkcji zegarków zapadła dopiero w 1920 roku. Posunięcie okazało się niezwykle trafne, ponieważ model „Knoplock” przyniósł manufakturze niespodziewany rozgłos. Kolejne kontrowersje pojawiają się w 1916 roku, kiedy została zaprezentowana kolekcja „Prince ‘Banana’” zachowana w stylistyce Art Deco. Czasomierze wchodzące w jej skład posiadały wygiętą kopertę. Większość źródeł wskazuje, że złoty model „Banana” został wyprodukowany wraz z kolekcją, ale istnieją też takie, z których wynika, że czasomierz wprowadzono w 1919 roku jako jej uzupełnienie. Ponadto w 1920 roku do sprzedaży trafił wykonany ze srebra kieszonkowy czasomierz z funkcją budzika.

W 1930 roku w pracowniach manufaktury został wynaleziony pierwszy zegarek antymagnetyczny. Następnie ludzie stojący na czele firmy postanowili ją połączyć z innym szwajcarskim przedsiębiorstwem figurującym pod nazwą Omega. Fuzja miała na celu doprowadzić do większego popytu na produkty oferowane przez Tissota. Wprawdzie przedsiębiorstwo utraciło miano rodzinnej manufaktury, ale przyniosło to pozytywne rezultaty. Utworzone SSIH w 1983 roku połączyło się z ASUAG a Tissot został wchłonięty przez SMH przy czym władzom firmy udało się zachować niezależność marki. Natomiast SMH w 1998 roku zmieniło nazwę na Swatch Group.

W 1938 roku Tissot pierwszy raz miał styczność ze sportem, ponieważ oficjalnie dokonywał pomiarów czasu na zawodach narciarskich odbywających się w szwajcarskim mieście Villar. Następnie w 1944 roku wnuk założyciela Paul Tissot zaprojektował w pełni automatyczny zegarek „PR 500”. Kolejnym rewolucyjnym modelem okazał się „Navigator”. Czasomierz został zaprezentowany w 1953 roku i był wyposażony w mechanizm automatyczny z funkcją międzynarodowego kalendarza. Po trzech latach została skonstruowana udoskonalona wersja sprzedawana pod nazwą „PR 516”. Zegarek był automatyczny, antymagnetyczny i posiadał kalendarz oraz kopertę cechującą się wodoszczelnością do 100 metrów.

W późniejszym czasie władze firmy postanowiły wytwarzać czasomierze z rzadkich materiałów. Pierwsze efekty działań odnotowano w 1971 roku, kiedy w fabryce Tissota stworzono wykonany z plastiku model „Astrolon”. Następnie w 1985 roku marka wyprodukowała z kamienia Alp Szwajcarskich czasomierz o nazwie „Rock Watch” a rok później model „Two Timer” pracujący w oparciu o jeden mechanizm, ale wskazujący czas w formie analogowej i cyfrowej. W 1987 powstał zegarek z masy perłowej, który wprawił w zachwyt wszystkich miłośników czasomierzy na świecie. Rok później z okazji obchodów 700 rocznicy istnienia Konfederacji Szwajcarskiej w pracowniach Tissota powstał drewniany zegarek „Wood Watch”.

Lata dziewięćdziesiąte również przyniosły wiele innowacyjnych rozwiązań. W 1991 roku na rynku ukazał się „Caraton” - pierwszy zegarek opatrzony logiem Tissot, który wykorzystywał ceramikę. Następnie w 1998 został wprowadzony do oferty czasomierz „Titanium 7” wykonany z tytanu i posiadający 7 funkcji a rok później model dający początek słynnej serii „T-Touch” wyposażony w 6 funkcji i szkło szafirowe czułe na dotyk. Niezwykle cenionym modelem jest także wizytowy model „Le Locle”, będący obecnie jedynym z najbardziej pożądanych zegarów produkowanych przez markę. Ostatnią ważną datą w historii przedsiębiorstwa jest rok 2009, w którym ujrzał światło dzienne dedykowany nurkom model „SEA-Touch”.

Zegarki oferowane przez manufakturę spotkały się z uznaniem olbrzymiej liczby klientów na całym świecie. Ponadto nosiło i nosi je wiele sław takich jak: Sarah Bernhardt, Carmen Miranda, Elvis Presley, Grace Kelly, Banassim Kassim, Nelsona Mandeli, Sir Edward Heath czy Marcin Gortat. Produkty oferowane przez markę można także zauważyć w słynnych filmach na przykład „Okno na podwórze”, „Tomb Raider: Kolebka Życia” czy „Pan i Pani Smith”. Ponadto firma od 1938 roku jest nieprzerwanie związana z różnymi dyscyplinami sportowymi a w szczególności z wyścigami samochodowymi, hokejem na lodzie, koszykówką, kolarstwem i szermierką co przekłada się na powstawanie kolekcjonerskich modeli sygnowanych nazwiskami sportowców.