Historia zegarków Timex

Timex Corporation obecnie jest najbardziej rozpoznawalnym amerykańskim przedsiębiorstwem produkującym zegarki. Początki działalności firmy datuje się na 1854 rok, kiedy w „amerykańskiej Szwajcarii”, czyli Naugatuck Valley w stanie Connecticut zostało utworzone przedsiębiorstwo Waterbury Clock.

Przez pierwszych 15 lat istnienia w małym zakładzie wytwarzano głównie zegary kominkowe i półkowe, które napędzały proste, aczkolwiek precyzyjne mechanizmy wykonane z drewna i mosiądzu. Wygląd zegarków był w znacznym stopniu zbliżony do produktów szwajcarskich, przez co znalazły one rzesze sympatyków zaliczających się do amerykańskiej klasy średniej. W 1850 roku Eli Terry opracował system masowej produkcji a tym samym przekształcił amerykańskie zegarmistrzostwo w nową gałąź przemysłu. Firma w szybkim czasie zaczęła się rozrastać efektem czego było powstanie drugiej firmy Waterbury Watch. Przedsiębiorstwo już w pierwszych latach swojego istnienia zaczęło odnosić sukcesy zakrojone na skalę światową. Pierwszym z nich była wypuszczona na rynek w 1867 roku elegancka kolekcja „Wide Awake”. W jej skład wchodziły zegarki nakręcane kluczykiem. Następnie powstał „Elfin” będący małym damskim czasomierzem ze stuczęściowym mechanizmem. Jednak największy sukces przyniosło wyprodukowanie mechanicznego zegarka kieszonkowego w niezwykle przystępnej cenie. Stosunek ceny do jakości był tak zadowalający, że czasomierz stał się najszybciej sprzedającym zegarkiem na świecie. Manufaktura swoją bezkonkurencyjność zawdzięczała kobietom. Władze firmy uznały, że kobiece dłonie są smuklejsze, dzięki czemu montaż drobnych elementów mechanizmów będzie odbywał się z większą dozą precyzji.

W pierwszych latach ubiegłego stulecia Waterbury Clock zawiązała fuzję z Robertem H. Ingersollem, który był jedną z najbardziej liczących się postaci w branży zegarkowej w Stanach Zjednoczonych. Dotychczas największym osiągnięciem słynnego marketingowca było wprowadzenie na rynek czasomierza o nazwie „Radiolite”. Świecący w ciemnościach cyferblat sprawił, że sprzedaż wyniosła 75 milionów egzemplarzy. Współpraca dwóch znamienitych przedsiębiorstw produkujących czasomierze na skalę masową miała doprowadzić do skonstruowania modelu „Yankee”. Zegarek miał się charakteryzować precyzyjnym odmierzaniem czasu, przy czym jego cena miała wynosić maksymalnie jednego dolara będącego w tamtych czasach najczęściej wypłacaną stawką dzienną za przepracowany dzień Amerykanina znajdującego się na najniższym szczeblu stratyfikacji społecznej. Koniec prac nad czasomierzem został uznany przez oba przedsiębiorstwa za wielkie osiągnięcie. W ciągu 20 lat sprzedaż oscylowała w granicach 40 milionów egzemplarzy. „Yankee” był noszony niemal przez wszystkich począwszy od pucybutów po pisarza Marka Twaina autora takiego bestselera jak „Przygody Tomka Sawyera”.

Wybuch I Wojny Światowej sprawił, że „Yankee” doczekał się przekształcenia z zegarka kieszonkowego w naręczny. Poprosiła o to Amerykańska Armia tłumacząc, że czasomierz mocowany na nadgarstku będzie praktyczniejszy i ułatwi pracę żołnierzom. Po zakończeniu walk weterani wojenni nadal nosili wojskowy czasomierz. Ludność cywilna w krótkim czasie także się do niego przekonała co zapoczątkowało w Stanach Zjednoczonych erę masowej produkcji zegarków naręcznych. Największy podziw przyniosła linia zegarków dedykowanych dzieciom. Władze firmy miały świadomość, że w dobie panującego kryzysu w Stanach Zjednoczonych zegarek jest postrzegany jako dobro luksusowe i niewiele osób będzie stać na to aby kupić czasomierze dla swoich dzieci. Z pomocą przyszedł Walt Disney. Nawiązana współpraca doprowadziła do wyprodukowania zegarka na tarczy, którego widniała Myszka Miki i jedną łapką wskazywała godziny a drugą minuty. Cena zegarka wynosiła półtora dolara. Po pojawieniu się produktu na rynku amerykańskie społeczeństwo nabyło dwa miliony sztuk. Obecnie zegarki z postaciami z bajek uchodzą za kolekcjonerskie.

W czasie II Wojny Światowej Waterbury Clock uległo transformacji. Nazwa została zmieniona na U.S. Time Company. W pracowniach zakładu zaczęto wytwarzać części do broni artyleryjskiej i przeciwlotniczej. Następnie po zakończeniu wojny przedsiębiorstwo ponownie zaczęło produkować czasomierze. Zostały rozpoczęte prace nad zegarkiem z niezawodnym mechanizmem i zwiększoną wytrzymałością koperty. Na przełomie 1950/51 roku marka zaprezentowała model „Timex”. Władze firmy położyły także nacisk na działania marketingowe. Produkt reklamował słynny bejsbolista Mickey Mantle, który uderzał w piłkę kijem, do którego przymocowany był czasomierz. Oprócz tej reklamy pojawiło się także kilka innych, w których zegarek był testowany w niezwykle trudnych warunkach. Firma stopniowo odzyskiwała blask utracony przez wojnę. Ważna postacią promującą markę okazał się John Cameron Swayze będący ikoną amerykańskiego dziennikarstwa. Reporter poddawał zegarki testom wytrzymałościowym, które były transmitowane w telewizji na żywo. Marka chciała tym udowodnić, że nie ma nic do ukrycia przed potencjalnymi nabywcami jej produktów. Dekada ciężkiej pracy i miliony dolarów wydane na reklamy sprawiły, że pod koniec lat pięćdziesiątych co trzecia osoba w USA była posiadaczem modelu „Timex”. Z tego tytułu nazwę przedsiębiorstwa przemianowano na Timex.

Lata sześćdziesiąte upłynęły pod sloganem reklamowym „It Takes a Licking and Keeps on Ticking”. Wprowadzono także linię zegarków dla kobiet „Cavatina”, której koncepcja wskazywała, że zegarek jest dodatkiem do ubioru i zamiast jednego drogiego czasomierza za taką samą cenę można kupić kilka Timexów na różne okazje. Paniom bardzo spodobało się takie podejście, przez co firma jeszcze bardziej zwiększyła swoje obroty. Następnie nastał czas kwarcowych mechanizmów i wzmożonej konkurencji z Japonii. Timex umiejętnie poradził sobie z przewrotem w światowym zegarmistrzostwie i udało mu się zachować wypracowaną pozycję. W 1986 roku inżynierowie pracujący dla amerykańskiego przedsiębiorstwa wraz z gwiazdami sportu i wybitnymi projektantami opracowali serię „Ironman Triathlon”. Po upływie roku od wprowadzenia linii na sklepowe póki zegarki wchodzące w jej skład stały się najlepiej sprzedającymi w Stanach Zjednoczonych, Meksyku i Kanadzie. W późniejszych latach linia została poszerzona o modele dla kobiet.

W roku 1992 Timex zastosował w swoich zegarkach rewolucyjną technologię „Indiglo”, czyli elektroluminescencyjne tarcze. Nowość w branży zegarkowej dwukrotnie podniosła sprzedaż zegarków Timex w Ameryce Północnej i dziesięciokrotnie w Japonii. Obecnie około 75% zegarków sygnowanych logiem Timex posiada podświetlaną tarczę. Sukces sprawił, że marka nawiązała współpracę z przedsiębiorstwem Microsoft. W 1994 roku powstała skomputeryzowana linia „Data Link” Czasomierze zostały wyposażone w funkcje pozwalające na prowadzenie kalendarza i budowania książki telefonicznej. Władze firmy widząc zainteresowanie postanowiły pozostać przy elektronice. W 1998 roku wraz z marką Motorola została zaprezentowana seria analogowych zegarków alarmowych „Turn i Pull”, które wykorzystują technolgię „i-control”. W tym samym czasie wprowadzono do sprzedaży naręczne pagery „Beepwear”.

Obecnie Timex jest liderem w produkcji zegarków naszpikowanych niezliczoną ilością funkcji. Amerykańskie zegarki można kupić w około 80 krajach świata. Przedsiębiorstwo przez ponad 150 lat istnienia stworzyło kilka linii czasomierzy, które znacznie się od siebie różnią. Najpopularniejszą a zarazem najbardziej innowacyjną z nich jest „Expedition”. Nieoficjalną ikoną marki jest były prezydent Stanów Zjednoczonych Bill Clinton, który przez cały okres trwania kadencji nosił model z linii „Ironman”.